NIJMEGEN - Oud-Libanon-veteraan Roel van Essen schreef een uitgebreide brief aan zijn bevrijders. Voor hem is hun heldhaftige doorzettingsvermogen bij de Waalcrossing bij Nijmegen een lichtend voorbeeld.

Ik ben grotendeels in Nijmegen opgegroeid. Een stad waar tijdens mijn jeugd in de jaren ’60 en ’70, de oorlog nog zeer zichtbaar was. Een groot gat in de binnenstad door het ‘vergisbombardement’ van de Amerikanen. Een aantal militaire begraafplaatsen in de stad of in de directe omgeving, gevolg van Operatie Market Garden. De grote, hardbevochten verkeersbrug over de Waal. Vanuit mijn ouderlijk huis kon ik de “Honinghutjesbrug’ over het Maas-Waalkanaal zien, ook een brug waar hard om gevochten is.

Als puber maakte deze geschiedenis grote indruk op mij. Ik las er veel over, probeerde me dingen voor te stellen, ging naar de plaatsen toe waar hard gevochten was. Het heeft mijn beroepskeuze beïnvloedt: ik werd beroepsmilitair. Maar pas na mijn eerste uitzending, in 1979 naar Libanon, kreeg ik pas écht een indruk hoe het was om onder vuur te liggen en zelf in woede te schieten.

Toen ik, na mijn missie in Libanon, terugkwam in Nederland ben ik wéér naar plaatsen gegaan waar hard gevochten is. Zoals naar de oever van de Waal, vlakbij de oude PGEM-centrale, waar militairen van 504 Parachute Infantry Regiment (504 PIR) de Waal overstaken om de Waalbrug vanaf de Noordkant aan te vallen. In opvouwbare canvas roeibootjes, nauwelijks geschikt om een zwembad mee over te steken. Op een rustige zomeravond, als de rivier laag staat, lijkt dat misschien een eitje. Ik heb er ook gestaan met rotweer en als de rivier hoog stond. Dan is het plotseling een heel ander gezicht. De Waal is dan indrukwekkend, stroomt snel en is heel breed. Maar nog steeds niets vergeleken met de omstandigheden die jullie, para’s van 504 PIR, moesten trotseren. Onder zwaar vijandelijk geweer-, mitrailleur- en mortiervuur vanaf de noordelijke oever sprongen jullie in de bootjes en roeiden zo hard mogelijk naar de overkant. Acht en veertig man van jullie sneuvelden door vijandelijk vuur of verdronk in het snelstromende water van de Waal. De helft van jullie raakte gewond. En tóch lukte het jullie om de Duitsers te verdrijven van de noordelijke oever, Fort Lent uit te schakelen en de noordkant van zowel de spoorbrug als de verkeersbrug te veroveren.

Wij Hollanders herdenken jullie elke dag. Niet alleen de bewoners van Nijmegen, maar collega-veteranen vanuit heel Nederland. Door over de brug te lopen die globaal op de plaats van jullie oversteek is gelegd. Elke avond loopt er minimaal één veteraan over deze brug, synchroon met het aanflitsen van de straatverlichting op de brug: 48 lichtmasten. Een voor elk van jullie gesneuvelde makkers. En aan de overkant van de brug lopen die veteranen naar het monument op de Waaloever en groeten jullie. Op militaire manier. Dankbaar voor jullie werk en offers om ons land te bevrijden.

“Thank you for your service.”

Roel van Essen

Aooi b.d.

Ook uw brief is welkom. Want wat betekent dat eigenlijk vrijheid? Wat betekent vrijheid voor jou? Waarom is het fijn om in Nederland te wonen, wat maakt dat jij je hier vrij voelt? Of voel je je helemaal niet vrij.   

In de aanloop naar de 75e herdenking van onze bevrijding willen wij de inspanning van alle geallieerden niet onopgemerkt voorbij laten gaan en daar hebben we jou bij nodig. Schrijf een persoonlijke brief aan een denkbeeldige bevrijder: een gebaar van dank voor zijn inzet. 

Ook meedoen? Mail jou brief dan naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.