MÜNCHEN - In juni 1942 wordt in München het eerste van een reeks pamfletten verspreid dat afkomstig is van een groep die zich 'Die Weisse Rose' noemt. Het pamflet is een felle aanklacht tegen het Hitler-regime en spreekt over de wreedheden die de Duitse troepen aanrichten in de Sovjet-Unie. De verzetsgroep bestaat uit een aantal idealistische studenten die het Duitse volk oproepen tot vreedzaam verzet tegen het nazi-regime. De teksten zijn doorspekt met citaten van Duitse klassieke schrijvers als Goethe en Schliler. De groep is religieus geïnspireerd, de pamfletten zijn pacifistisch van toon.
'Niets is een cultuurvolk onwaardiger dan zich zonder verzet door een onverantwoordelijke en door duistere driften geleide kliek van heersers te laten ‘regeren’. Is het niet zo dat tegenwoordig elke eerlijke Duitser zich schaamt voor zijn regering, en wie van ons heeft een idee van de smaad die over ons en onze kinderen zal komen als ons ooit de schellen van de ogen vallen en de afgrijselijkste, iedere beschrijving tartende misdaden aan het licht komen?
Een citaat uit het eerste pamflet dat is geschreven door de 24-jarige student geneeskunde Hans Scholl en mede-student Alexander Schmorell, twee leden van de groep. Samen met zijn dan 21-jarige zus zorgt Hans Scholl voor de verspreiding van de pamfletten, ook naar andere steden.De groep schrijft en verspreidt uiteindelijk 6 pamfletten. Scholl, student medicijnen, moest daarnaast ook in dienst en is aan het Oostfront getuige van de wandaden van de SS. In München bespreken de studenten hun ervaringen onderling en met professor Huber, een felle anti-nazi die het zesde en laatste pamflet van de groep zal schrijven.
Arrestatie
De groep opereert voorzichtig en weet lange tijd uit handen van de Gestapo te blijven. Een pamflet van de groep komt via-via in Britse handen terecht, die drukken een grote oplage van het pamflet dat vervolgens door vliegtuigen van de RAF boven Duitsland wordt afgeworpen.
Sophie en Hans Scholl. De foto van Sophie is genomen na haar arrestatie - publiek domein
Op 18 februari 1943 valt het doek voor de groep als Sofie en Hans die ochtend pamfletten verspreiden op de universiteit. Ze worden verraden door de conciërge en ingerekend door de Gestapo. Op 22 februari worden Hans en Sofie Scholl ter dood veroordeeld door Roland Freisler, de president van het Volksgerichtshof en een nazi pur-sang. Berucht is de manier waarop hij verdachten luid schreeuwend en scheldend benaderde. Hij veroordeelde later de aanslagplegers op Hitler en eindigde op 3 februari 1945 tijdens een geallieerd bombardement op Berlijn. Hij werd verpletterd door een vallende balk.
Onthoofd
Direct na hun veroordeling worden Hans en Sofie Scholl met een guillotine onthoofd. Ook andere leden van de groep worden gepakt en ter dood veroordeeld. Slechts een lid van de groep weet aan arrestatie te ontkomen. Een monument in het plaveisel op het Münchener universiteitsterrein herinnert aan de verzetsgroep.
(foto: Wikipedia)
