EPE - Als sinds september 1942 verdwijnen er zo nu en dan klokken uit Nederlandse kerktorens. De Duitsers hebben de klokken nodig als grondstof voor de oorlogsindustrie. Maar het afvoeren van de klokken verloopt niet overal zonder slag of stoot. Zo ook in Epe, dat op 3 februari 1943 aan de beurt is om de kerkklokken af te staan. Daar zorgt het verzet ervoor dat de klokken verdwijnen, een paar dagen later duiken ze weer op.
Van de vier klokken van de Nederlands Hervormde kerk weet het verzet er twee zelf af te voeren op een boerenkar. In een bos bij het buurtschap Schaveren worden ze verstopt, maar die plek wordt verraden. Daarom worden de klokken snel naar een andere plek, nu in de buurt van Emst gebracht, daar zijn ze ingegraven. Maar de Duitsers laten de verdwijning van de klokken niet zomaar passeren. Als de klokken niet voor een bepaalde tijd zijn teruggebracht, zullen er mensen uit Epe worden gefusilleerd.
Zover laat het verzet het niet komen, de klokken worden uitgegraven en op een boerenkar naar de Duitsers gebracht. Maar voor ze dat doen heeft iemand in een klok de tekst gekrast: Wie met klokken schiet, wint de oorlog niet.
Een van de vier klokken, de Theodoricus, heeft de oorlog doorstaan en komt na de bevrijding terug naar Epe.
